Παράκαμψη πλοήγησης

Category Archives: The New York Saga

Πρώτα απ’όλα οι απαραίτητες διευκρινήσεις …

Πήγα στη Νέα Υόρκη για προσωπικούς λόγους και όχι για τουρισμό ( αν και νόμιζα ότι θα μπορούσα να τα συνδυάσω ) . Χωρίς χάρτη, χωρίς πρόγραμμα, χωρίς καμιά προεργασία ( κάτι που δεν το συνηθίζω στα ταξίδια μου ), λόγω έλλειψης χρόνου  . Κακώς .

Δεν έμεινα στη Νέα Υόρκη αλλά στα περιβόητα suburbs, μισή ώρα έξω από την πόλη . Ξέρετε, με τα γνωστά ξύλινα, δίπατα σπίτια, το γκαζόν μπρος – πίσω, τα δάση γύρω – γύρω κλπ . Καμία σχέση ο τρόπος ζωής εκεί με αυτόν στο city . Δεν βλέπεις ανθρώπους να περπατούν στο δρόμο σχεδόν ποτέ ( με το αμαξι για τσίχλες ), είναι όλα ήρεμα και ήσυχα, είσαι μέσα στο πράσινο παρέα με σκιουράκια-λαγουδάκια-κουναβάκια-ελαφάκια ( δύο φορές είδα ελάφι έξω από την πόρτα ενός σπιτιού, αξέχαστο ! ) .

Έτσι δεν κατάφερα να πάω στο Manhattan όσες φορές ήθελα και είδα λίγα από τα αξιοθέατα . Την πάτησα κοινώς, το είχα φανταστεί λίγο διαφορετικά . Δεν πειράζει . Την επόμενη φορά ( θετική σκέψη, θετική σκέψη, θετική σκέψη ) . Χόρτασα όμως μουσεία, βιβλιοπωλεία ( » Strand » forevah ! … αλλά και Borders και Barnes and Nobles και κάποια άλλα μικρότερα και κουκλίστικα ) και πήρα μία δυνατή γεύση της πόλης περπατώντας την . Και όχι, δεν είδα τη Νέα Υόρκη τη νύχτα ( φακ … ) . Και άλλα πολλά δεν έκανα, είπαμε όμως, θετική σκέψη .

Εν ολίγοις … ( που λέει ο λόγος … ) 🙂

Η πόλη

Είναι τεράστια, είναι εντυπωσιακή, δεν διαφέρει και πολύ από αυτό που βλέπουμε στις ταινίες . Σε πολλά σημεία της είναι κάτι παραπάνω από πανέμορφη ( απίστευτα κτίρια ! ), σε άλλα απογοητευτικά άσχημη ( όπως όλες οι πόλεις λίγο – πολύ ) . Την πέτυχα σε φάση » δημόσια έργα παντού – ανακαινίσεις – ανακατασκευές – μεταφορές παντός είδους » Ο Μητσάρας » – γουι αρ σόρι φορ δι ινκονβινιένς » ( π.χ. Empire State Building – Guggenheim – MET, καλά για το Ground Zero δεν το συζητώ ) . Το κυκλοφοριακό είναι δέκα φορές χειρότερο από το δικό μας ( αν πετύχεις τροχαίο μπορεί και να περάσεις το βράδυ σου μέσα στο αυτοκίνητο ), το παρκάρισμα σενάριο επιστημονικής φαντασίας, οι τιμές στα πάρκινγκ διπλάσιες από αυτές της Αθήνας . Και ναι, οι δρόμοι τους έχουν λακκούβες και πάρα πολλές μάλιστα . Το Manhattan πάντως είναι υπέροχο !

 

 

 

 

 

H 10th Str. είναι ο ωραιότερος δρόμος που έχω περπατήσει στη ζωή μου ( μέχρι τώρα ) . Το Greenwich Village είναι καταπληκτικό . Η Times Sq. πολύχρωμη, πολύβουη αλλά τίποτα το φοβερό και τρομερό . Η 5th Avenue είναι υπέροχη στην αρχή ( πανάκριβα σπίτια, ησυχία, καλοντυμένος κόσμος, κυρίες που βγάζουν βόλτα σκυλάκι και μαζεύουν κακάκια από σκυλάκι ) και στο τέλος της ( τα γνωστά, θρυλικά καταστήματα ), στα μισά της είναι απλώς ένας δρόμος με μαγαζιά ( βλ. Πατησίων ), πολύ κόσμο, πολύ συνωστισμό, πολύ μετανάστη .

Το Museum Of Modern Arts είναι ο απόλυτος προορισμός για κάθε λάτρη της μοντέρνας τέχνης και για εμένα ένα όνειρο ζωής που έγινε πραγματικότητα . Υπόδειγμα μουσείου . Η έκθεση-αφιέρωμα στον Νταλί στον 6ο όροφο, εκπληκτική .

Το Metropolitan Museum είναι αχανές, δεν τελειώνει ποτέ . Έχει τα ΠΑΝΤΑ, πιάνει τρία-τέσσερα οικοδομικά τετράγωνα ( νεοϋρκέζικα έτσι ? ), πρόκειται ουσιαστικά για δέκα μουσεία σ’ένα .

 

Metropolitan museum

Metropolitan museum

Οι γονείς της Voluptas !!!

Οι γονείς της Voluptas !!!

 

Το Guggenheim museum είναι ένα αρχιτεκτονικό αριστούργημα και η αναδρομική έκθεση των έργων της Louise Bourgeois που φιλοξενούσε, φο – βε – ρή . http://en.wikipedia.org/wiki/Louise_Bourgeois 

Το Central Park έχει την έκταση του κέντρου της Αθήνας και βάλε, αδύνατο να το απολαύσεις αν δεν έχεις χρόνο .

Η Astoria ήταν μια μικρή απογοήτευση, ένα μίγμα 60’s-70’s-80’s, ελαφρώς μίζερο αλλά το ελληνικό στοιχείο είναι πολύ έντονο ( ελληνικές επιγραφές, περπατάς και ακούς ελληνικά, mini – markets με ό,τι κυκλοφορεί και στην Ελλάδα κλπ . )

H Chinatown ψιλομούφα . Η Little Italy καλύτερη και πιο γραφική γειτονιά . Στην Canal Str. βρίσκεις τα πιο φτηνά σουβενίρ και τις καλύτερες «μαϊμούδες» .

Θέλεις συνέχεια να κοιτάς προς τα πάνω ( εννοείται, το καλό το πράγμα εκεί πάνω βρίσκεται ) και αυτό δεν είναι καθόλου συνετό . Καταλαβαίνουν οι επιτήδειοι ότι είσαι τουρίστας και γίνεσαι στόχος . Επίσης μπορεί να χτυπήσεις πανεύκολα πάνω σε διάφορα που θα βρεθούν στο διάβα σου ή να τσουγκρίσεις τίποτα με κανέναν άλλον ( κεφάλι that is ! ) .

Το Μετρό τους είναι βρώμικο, αλλά έχει μια γοητεία . Οι συρμοί σχετικά καλοί και οι επιβάτες κάθε καρυδιάς καρύδι . Το 1/3 διαβάζει βιβλία ( εύγε ! εύγε ! ), το άλλο 1/3 είναι με τ’ακουστικά στ’αυτιά ( εύγε ! εύγε ! εύγε ! ) και το τελευταίο 1/3 κοιτάζει το κενό .

 

Οι άνθρωποι

Δεν τους αρέσει να ακουμπάνε τα σώματα τους με των άλλων, είτε καθιστοί είτε όρθιοι στο Μετρό .

Δεν τους αρέσει να τους καρφώνεις με τα μάτια για παραπάνω από κάποια δευτερόλεπτα ( ακόμη κι αν χαζεύεις κατά λάθος ) .

Αν τους σκουντήξεις κατά τύχη και δεν ζητήσεις συγγνώμη, είναι γι’ αυτούς η μεγαλύτερη αγένεια και μπορεί πανεύκολα να θυμώσουν .

Είναι ευγενικοί, διακριτικοί, απαντούν σε ερωτήσεις λακωνικά και μετά συνεχίζουν το δρόμο τους γρήγορα . Οι υπάλληλοι στα καταστήματα γίνονται χαλί να τους πατήσεις ( και ναι, είναι ο παράδεισος του καταναλωτισμού και όλα είναι πολύ πιο φθηνά ! ) .

Υπολογίζουν πάρα πολύ τα χρήματα τους . Δεν είναι extra large όπως εμείς . Δύσκολα κερνάνε .

Πολλοί έχουν πάθει πλύση εγκεφάλου από τα πολλά κανάλια και τα ριάλιτι ( πολλά από αυτά εμετικού και εξευτελιστικού περιεχομένου ) . Είναι πεπεισμένοι ότι η χώρα τους βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση . Όσους ρώτησα μου έλεγαν με σοβαρό ύφος » έχουμε πόλεμο »  και το εννοούσαν . Το μεγαλύτερο ποσοστό υποστηρίζει Ομπάμα . Μην τους θίξεις την Όπρα σ’έχουν φάει ζωντανό . Τις πιο » δευτεροκλασσάτες » δουλειές όμως βλέπεις να τις κάνουν σχεδόν αποκλειστικά έγχρωμοι .

Καπνίζουν, καπνίζουν, καπνίζουν !! Πέρα από την έκφραση αηδίας στο πρόσωπο μιας περαστικής δεν εισέπραξα καμία άλλη εκδήλωση αντικαπνιστικής υστερίας . Τα πεζοδρόμια είναι γεμάτα γόπες . Οι μισοί περπατάνε με ένα τσιγάρο στο χέρι ( άκομψο μεν, αναγκαστικό δε ) . Απαγορεύεται το κάπνισμα μόνο στους κλειστούς χώρους . Έξω ? Κανένα πρόβλημα, φουγάρα . Το βρήκα τελείως υποκριτικό διότι αλλιώς το περίμενα με όσα είχα διαβάσει .

Συνάντησα πολλούς παχύσαρκους ανθρώπους . Γενικά διαπίστωσα ότι είναι πολύ δύσκολο σ’αυτή τη χώρα να κάνεις σωστή και υγιεινή διατροφή . Ό,τι κυκλοφορεί γύρω σου είναι πολύ νόστιμο αλλά εξαιρετικά παχυντικό, δελεαστικό και σε παρασύρει . Και δεν έχεις εύκολα άλλη επιλογή αν δεν το ψάξεις .

 

!!!!

!!!!

Τους αρέσει πολύ να πίνουν πριν από το φαγητό, είναι μέρος της διαδικασίας . Η μπύρα και τα coctails πάνε σύννεφο . Βλέπεις π.χ. κάποιον στο εστιατόριο να τρώει το πιάτο του και να το συνοδεύει με το coctail που έπινε πριν όταν καθόταν στο lounge bar . Αρχικά το βρήκα άσχετο, μετά το συνήθισα .

Αυτά . Τεράστιο ποστ, δεν το είχα προβλέψει έτσι . Παραήταν ίσως ρεαλιστική η ματιά μου . Αξίζει πάντως η Νέα Υόρκη . Και με το παραπάνω . ΕΜΠΕΙΡΙΑ . Είπαμε όμως . Την επόμενη φορά ! 🙂

 

*** Μπούχτησα ακόμη κι εγώ η ίδια . Αρκετά . Και για να μην ξεχνιόμαστε … εδώ μέσα παίζει μουσική και πάντα αγαπημένα κομμάτια . Ήταν μία μεγάλη παρένθεση . Επιστροφή στα γνωστά ( και για να αρχίσουμε να προετοιμαζόμαστε γιά τον άλλο μήνα … ) !! 🙂 ***

Μadonna – I Love New York ( Confessions On A Dancefloor – 2005 )

It’s quiet now / And what it brings / Is everything

Μπορεί να βρίσκεσαι σ’ένα μόνιμο jet lag . Δε χρειάζεσαι το ταξίδι .

Comes calling back / A brilliant night / I’m still awake

Αϋπνίες τη νύχτα και στιγμές υπνηλίας μέσα στη μέρα . Νεύρα, κούραση . Οι υπόλοιποι, επτά ώρες μπροστά κι εσύ τρεις μέρες πίσω . Κόλλημα . Σε μια στιγμή, μια φράση, μια κίνηση . Να γύριζες το χρόνο πίσω … Να το ξαναζούσες ή να το διόρθωνες . Να το άλλαζες .

You don’t need me / To tell you now / That nothing can compare

Το ταξίδι το φτιάχνει η παρέα . Η καλή παρέα .

You might have laughed if I told you / You might have hidden a frown / You might have succeeded in changing me / I might have been turned around

It’s easier to leave than to be left behind / Leaving was never my proud / Leaving New York never easy / I saw the light fading out …

Και τη μοναξιά σου καμιά φορά τη μετράς καλύτερα μέσα στο ανώνυμο πλήθος, ανάμεσα σε θεόρατα κτίρια, μέρη άγνωστα .

You never / You never / You told me forever

Στέλνεις σκέψεις και επιθυμίες νοερά, εύχεσαι κάποιος να τις λάβει .

It’s pulling me apart / Change …

Και επιστρέφεις . Jet lag . Το είχες σχεδόν πάντα . Καλύτερα έτσι …

Ως επιβάτης ο 48χρονος πλέον, Michael Stipe σίγουρα δεν θα περνούσε απαρατήρητος . Δε θα με χάλαγε καθόλου να τον είχα συνταξιδιώτη . Αμφιλεγόμενη μεν, γοητευτική και μυστηριώδης προσωπικότητα δε, αλλά σίγουρα Π ρο σω πι κό τη τα, θεωρώ ότι είναι ένας από τους καλύτερους δημιουργούς και ενδιαφέροντες τύπους των τελευταίων δεκαετιών ( πως φαίνεται η θαυμάστρια εεεε ??? ) . Είχα την τύχη να τον δω live πριν από πάααρα πολλά χρόνια ( δέκα ? δέκα και κάτι ? ) στην Αθήνα ( Άγιος Κοσμάς ) και κατάφερα εκείνο το βράδυ να ψηλώσω λίγους πόντους, με το να χοροπηδάω συνέχεια για να πετύχω με το μάτι, έστω για λίγο, την καραφλίτσα του ( χάλια η διοργάνωση δλδ ) .

Το » Leaving New York » είναι ένα από τα πιο «εύπεπτα» τραγούδια ( κυρίως στιχουργικά ) αλλά και ένα από τα ωραιότερα που έχουν γράψει οι R.E.M. .  Ο Stipe το εμπνεύστηκε μέσα σ’ένα αεροπλάνο πετόντας πάνω από την αγαπημένη του Νέα Υόρκη, την οποία θεωρεί δεύτερη γεννέτειρα του και γι’αυτήν το έγραψε . Σε δευτέρη ανάγνωση όμως είναι είναι ένα τραγούδι αγάπης που μιλάει για αναμνήσεις, λάθη, συναισθήματα που προκαλούνται από την απουσία του άλλου, την αδυναμία να τελειώσεις μια σχέση μέσα σου .

Το video πιστεύω ότι είναι ένα από τα καλύτερα που έχουν κάνει ( αν και ποιό video των R.E.M. να πρωτοδιαλέξεις, σχεδόν όλα είναι πολύ προσεγμένα ) . Πολύ αγαπημένο και το τραγούδι και η εικόνα .

Trivia

* Ήταν το πρώτο single από το 13ο studio album των R.E.M. με τίτλο » Around The Sun » ( 2004 ) .

* Σκηνοθέτης του video ο Peter Care, βετεράνος βιντεοκλιπάς . Το όνομα του είναι συνυφασμένο με τους R.E.M. καθώς έχουν συνεργαστεί πολλές φορές ( Electrolite, Man On The Moon, What’s The Frequency Kenneth ? etc ) αλλά και με τους Depeche Mode . Έχει σκηνοθετήσει το υπέροχο » Secret Garden » του B. Springsteen ( προσεχές ποστ ! ) και τη διασκευή του Roy Orbison στο » I Drove All Night » με την Jen. Connelly και τον Brandon …εεε… Jason Priestley !

* Στη σκηνή του πάρτυ συμμετέχουν αληθινοί φίλοι του συγκροτήματος και όχι κομπάρσοι  .

* Το αεροδρόμιο σίγουρα ΔΕΝ είναι το JFK ( μήπως ξέρει κανείς ποιό είναι ? Δεν έχω ιδέα ) . Σιγά μην ήταν ! Χάλι . Χάλι κατίμαυρο ! Το Ελ Βενιζέλ κλάσεις ανώτερο ( πσσσσς ) .

**** Overweight baggage 🙂 !! *****