Η Φωνή

Κάτι λέγαμε στα σχόλια του προηγούμενου ποστ για καλλιτέχνες που γερνάνε ( κι εμείς μαζί τους έτσι ? ), μπλα μπλα μπλα, που η φωνή τους και η εμφάνιση τους δεν είναι πια αυτή που ήταν ( όχι όμως και η δημιουργικότητα τους, προς Θεού ), μπλα μπλα και περασμένα μεγαλεία και διηγόντας τα να κλαις, μπλα .

Ε, λοιπόν υπάρχουν κι εξαιρέσεις . Και μια από τις μεγαλύτερες αυτές εξαιρέσεις είχα την τύχη ν’ακούσω και να παρακολουθήσω το Σάββατο που μας πέρασε στην Αίθουσα Φίλων Της Μουσικής στο Μέγαρο Μουσικής . Η γλώσσα μου δέθηκε κόμπος από την αδυναμία της να εκφράσει λέξεις και τ’αυτιά μου μεγάλωσαν λίγους πόντους ( σχήμα λόγου, εντάξει ??? ) προκειμένου να μπορέσουν να πιάσουν όλα τα ντεσιμπέλ της φωνής που τα είχε μαγέψει . Τα δε μάτια μου ήταν ανίκανα να πιστέψουν ότι η ψηλή λυγερόκορμη κοπέλα με τη λιτή και κομψή εμφάνιση, που κινούνταν με ρυθμό και χάρη πάνω στη σκηνή και δε φαινόταν πάνω από 35 χρονών, σε λίγους μήνες θα κλείσει τα 49 ! Ναι, το σαββατόβραδο εκείνο έγινα κι εγώ αυτόπτης μαρτυρας της αναγέννησης μιας ανεπανάληπτης τραγουδίστριας . Της Alison Moyet .

Σεμνή, γλυκιά, χαρούμενη, εντελώς ανεπιτήδευτη, για δύο παρά κάτι ώρες, η Moyet με ανέβασε ψηλά με τις ερμηνείες της κι εγώ στο τέλος αρνιόμουν να κατέβω ξανά στη θέση μου, στα καθημερινά μου, στα συνηθισμένα μου . Ήθελα να μείνω εκεί, αιωρούμενη και περιτυλιγμένη από τη ζεστή, δυνατή κοντράλτο φωνή της . Και να την ξανακούσω επειγόντως .

Only You, Love Resurrection, This House, Weak In The Presence Of Beauty, One More Time … Τραγούδια που όλα σχεδόν μου ήταν γνωστά, πειραγμένα όμως τα περισσότερα σε ύφος blues, funky rock και jazz . Και βέβαια The Windmills Of Your Mind, Love Letters, That Ole Devil Called Love ( ο κόμπος ν’ανεβαίνει στο λαιμό και όλη σχεδόν η ζωή σου να περνάει από μπροστά σου ) και στο τέλος μια φανταστική εκτέλεση του Ne Me Quitte Pas με μοναδική συνοδεία ένα πιάνο .

Η Alison Moyet κατάφερε να ξεπεράσει την αγοραφοβία της, την κατάθλιψη, τα εμπόδια που της έβαζε η προηγούμενη δισκογραφική της εταιρεία όλα αυτά τα χρόνια, να τα πετάξει από πάνω της όπως τα κιλά που τη βάραιναν τόσο καιρό και να μας ξανασυστηθεί . Από το 2004 με το Voice και πιο ενεργά από το 2007 με το The Turn και τώρα με το Best Of της . Κι ευτυχώς η Φωνή ( για μένα μια από τις καλύτερες αυτή τη στιγμή σε παγκόσμιο επίπεδο, τολμώ να πω ) δεν άλλαξε ποτέ . Ή μάλλον άλλαξε . Έγινε καλύτερη, πιο βαθιά, πιο ώριμη . Της αξίζει κάθε επιτυχία  από εδώ και πέρα και μακάρι να την ακούμε για πολλά πολλά πολλά χρόνια ακόμη .

*  *  *

That’s the living …

Οδηγείς προς το σπίτι και σκέφτεσαι, για άλλη μια φορά, αν η τύχη σου χαμογελάσει απόψε και βρεις να παρκάρεις μέσα στο επόμενο τέταρτο . Προβλήματα, άγχος, σκοτούρες έχουν στριμωχτεί μέσα στο μυαλό σου και δεν αφήνουν μια γωνίτσα ελεύθερη για κάτι άλλο, μια γωνίτσα για ν’ανασάνει ανακουφισμένος ο νους . Αλλάζεις ταχύτητες μηχανικά, το ραδιόφωνο παίζει ακατάπαυστα και ξαφνικά το αυτί έλκεται απ’το τραγούδι της στιγμής . Και τότε το σκηνικό του εγκεφάλου αλλάζει και, εντελώς απρογραμμάτιστα, η μουσική ξυπνά αισθήσεις και δημιουργεί άλλες εικόνες .

» We’re getting away with it all messed up, getting away with it all messed up, that’s the living … «

Το χαμογελαστό, τεράστιο «ευχαριστώ» από τη συνάδελφο στη δουλειά, το αστείο που πέταξε η πελάτισα και λύθηκαν όλοι στα γέλια, το «σ’αγαπούσα πριν ακόμη γεννηθείς» της γιαγιάς, ένα αγκάλιασμα την ώρα που περπατούσες και δεν το περίμενες, η ανακούφιση της μάνας σου την τελευταία φορά που τη βοήθησες, τσουγκρίσματα ποτηριών με την παρέα, μια βόλτα στη βροχή, η γεύση από το γλυκό-γεμάτο-αναμνήσεις  που έφαγες το μεσημέρι, το αναπάντεχο βραδυνό τηλεφώνημα φίλης που σε γέμισε χαρά, η τελευταία φωτογραφία που τράβηξες με τη μηχανή σου σε μέρος αγαπημένο, ο σκύλος σου, το sms της κολλητής που σου έφτιαξε το κέφι, η σελίδα του βιβλίου που σε περιμένει ανυπόμονα να την τελειώσεις, το φωτεινό βλέμμα που μέσα του χάθηκες και σου είπε «είμαι εδώ», το χέρι του πατέρα σου μέσα στο δικό σου που πάντα θα είναι μεγαλύτερο, το φιλί που ήρθε όταν έπρεπε .

» … that’s the living . That’s the living . «

Τα δάχτυλα χτυπούν ρυθμικά πάνω στο τιμόνι καθώς σιγοτραγουδάς . Έφτασες . Στη στροφή σε περιμένει μια άδεια θέση πάρκινγκ . Το τραγούδι τελείωσε . Η μουσική έκανε πάλι το θαύμα της . Ή μήπως ήσουν εσύ ?

Πρόκειται για ένα φαινόμενο που δεν μπορώ να εξηγήσω αλλά είμαι σίγουρη ότι αν κάποιος δημιουργούσε μια λίστα με τα πιο αγαπημένα ξένα τραγούδια στην Ελλάδα, το τραγούδι των James, Getting Away … θα καταλάμβανε μια από τις υψηλότερες θέσεις . Είναι απίστευτη η απήχηση αυτού του κομματιού στο ελληνικό κοινό . Δεν ξέρω αν έχει να κάνει με τη μουσική του ή με τους στίχους του ή και με τα δύο . Γεγονός είναι ότι κάτι έχουμε βρει σ’αυτό το » τα βγάζουμε πέρα ενώ όλα γύρω μας είναι ένα μάτσο χάλια, αλλά αυτή είναι η ζωή, τι να κάνουμε » που μας εξιτάρει …

Το Getting Away With It ( all messed up ) είναι το πρώτο ( και μοναδικό ) single από το δίσκο Pleased To Meet You των James που κυκλοφόρησε το 2001 σε παραγωγή Brian Eno . Η εταιρεία γνώριζε ότι η διάσημη μπάντα από το Manchester δεν ήταν και στα πολύ καλά της εκείνη την εποχή και πήγαινε για διάλυση κι έτσι το βίντεο του τραγουδιού γυρίστηκε στη Νέα Υόρκη χωρίς την παρουσία των μελών του συγκροτήματος . Ωστόσο η ιδέα γύρω από αυτό ήταν τόσο καλή που το βίντεο αποδείχτηκε πολύ πετυχημένο ( και προσωπικά είναι ένα από τα καλύτερα μου ) .

Το βίντεο δεν είναι τόσο ερασιτεχνικό όσο φαίνεται και οι άνθρωποι που εμφανίζονται είναι ως επί το πλείστον κομπάρσοι . Υποτίθεται ότι οι James είναι Ο James, ένα είδος γκουρού που, όποιος παρακολουθήσει τα σεμινάρια που δίνει και ακούσει τις συμβουλές του θα «σωθεί» ! Η ζωή του θ’αλλάξει ριζικά και θα γίνει ένας επιτυχημένος και ευτυχισμένος άνθρωπος σε όλους τους τομείς, επαγγελματικό, ερωτικό κλπ . Η κάμερα καταγράφει τις μαρτυρίες ανθρώπων που και καλά είχαν φτάσει στο χείλος του γκρεμού και χάρις στον James αναγεννήθηκαν και όλοι μαζί τραγουδούν χαρούμενοι τον ύμνο του σωτήρα τους, ενώ προς το τέλος τους ακούς να λένε στον «φανταστικό» ρεπόρτερ » Pleased to meet you ! «, δλδ τον τίτλο του άλμπουμ ! Αρχικά όποιος δει το βίντεο θα χαμογελάσει, ίσως και γελάσει . Γρήγορα όμως καταλαβαίνει το πικρό, ειρωνικό σχόλιο που κρύβεται από πίσω του …

 

Mini Trivia

* Έψαξα αρκετά για να βρω τ’όνομα του σκηνοθέτη, χωρίς όμως αποτέλεσμα .

* Μετά την κυκλοφορία του Pleased To Meet You οι James διαλύθηκαν . Το 2007 επανασυνδέθηκαν . Για το 2010 έχουν προγραμματίσει την κυκλοφορία δύο mini-albums . Το πρώτο θα βγει τον Απρίλιο με οκτώ τραγούδια και τον τίτλο The Night Before .

* Στις 30 Απριλίου οι James θα εμφανιστούν στην Πάτρα και την Πρωτομαγιά στην Αθήνα ( στο γήπεδο του Τάε Κβο Ντο ) . Πάμε στοίχημα ότι οι συναυλίες θα είναι sold out ?

 

*  *  *    Φτάνεις στο σπίτι . Το κλειδί γυρίζει, η πόρτα ανοίγει . Μπαίνεις . Καλώς γύρισες στον εαυτό σου .    *  *  *