Παράκαμψη πλοήγησης

Monthly Archives: Φεβρουαρίου 2010

" Θα φύγεις ? "
" Ποιός ξέρει ... "
 
Yeah, I can see it now
The distant red neon shivered in the heat
I was feeling like a stranger in a strange land
You know where people play games with the night
God, it was too hot to sleep
I followed the sound of a jukebox coming from up the levee
All of a sudden I could hear somebody whistling
Fromright behind me
I turned around and she said
"Why do you always end up down at Nick's Cafe?"
I said "I don't know, the wind just kind of pushed me this way."
She said "Hang the rich."

Catch the blue train
  To places never been before
Look for me
  Somewhere down the crazy river
  Somewhere down the crazy river
Catch the blue train
  All the way to Kokomo
You can find me
  Somewhere down the crazy river
  Somewhere down the crazy river

Take a picture of this
The fields are empty, abandoned '59 Chevy
Laying in the back seat listening to Little Willie John
Yea, that's when time stood still
You know, I think I'm gonna go down to Madam X
And let her read my mind
She said "That Voodoo stuff don't do nothing for me."

I'm a man with a clear destination
I'm a man with a broad imagination
You fog the mind, you stir the soul
I can't find, ... no control

Catch the blue train
  To places never been before
Look for me
  Somewhere down the crazy river
  Somewhere down the crazy river
Catch the blue train
  All the way to Kokomo
You can find me
  Somewhere down the crazy river
  Somewhere down the crazy river

Wait, did you hear that
Oh this is sure stirring up some ghosts for me
She said "There's one thing you've got to learn
Is not to be afraid of it."
I said "No, I like it, I like it, it's good."
She said "You like it now
But you'll learn to love it later."

I been spellbound - falling in trances
I been spellbound - falling in trances
You give me shivers - chills and fever
I been spellbound - somewhere down the crazy river

 

Ναι, αγαπητοί αναγνώστες, είναι αλήθεια  . ΚΑΙ ο Martin Scorsese έχει σκηνοθετήσει μουσικό βίντεο ! Και όσοι κάνατε κλικ στο άνωθεν γιουτουμπάκι, μόλις το παρακολουθήσατε .

Πώς κι έγινε αυτό ? Φίλος έκανε χάρη σε φίλο . Βλέπετε, ο Scorsese είναι μέχρι και σήμερα πολύ στενός φίλος αλλά και συνεργάτης του μουσικού Robbie Robertson, βασικού μέλους του θρυλικού καναδέζικου συγκροτήματος The Band . Το 1987 ο Robertson κυκλοφόρησε το πρώτο σόλο άλμπουμ του ( σε παραγωγή του σπουδαίου Daniel Lanois ) με τίτλο τ’όνομα του και πρώτο single το Somewhere Down The Crazy River . Ο Robertson είναι γενικά πολύ καλός στο να γράφει στίχους-ιστορίες και στο Somewhere… το κάνει εξαιρετικά, διηγούμενος ( κυριολεκτικά μπορούμε να πούμε αφού τραγουδά ελάχιστα ) μια μυστηριώδη, λίγο νουάρ ιστορία ερωτικής έλξης ανάμεσα σ’έναν άντρα και μια γυναίκα, μια ζεστή και υγρή βραδιά στον αμερικανικό νότο, κοντά στο «τρελλό ποτάμι» δλδ τον Mississippi .

 Σε αρκετούς απ’όσο ξέρω το τραγούδι αυτό δεν αρέσει . Εμένα πάντως είναι από τα πολύ-πολύ αγαπημένα μου . Θες οι » λες και ξεπήδησαν από τις σελίδες ενός βιβλίου» φοβεροί του στίχοι, η ατμόσφαιρα ερωτισμού που δημιουργεί η μουσική του, θες η αρρενωπή, βαθιά φωνή του Robertson, όποτε το ακούω κάτι παθαίνω ! Αν έλειπε και η πανάσχετη, αταίριαστη και εκνευριστική φωνή του Sam Llanas με την ινδιάνικη φάτσα που πετάγεται κάθε λίγο και λιγάκι σαν «μην πω τι» για να το παίξει ηχώ του Robertson, το τραγούδι θα ήταν καταπληκτικό .

 

Τώρα, το αν ο Scorsese τα κατάφερε τόσο καλά στη σκηνοθεσία του βίντεο όπως συμβαίνει με τις ταινίες του, θα το αφήσω στην κρίση σας . Γενικά είναι ένα βίντεο για το οποίο οι απόψεις διίστανται . Το έχουν, ας πούμε, χαρακτηρίσει ως «δουλειά του ποδαριού», φτηνιάρικο, ανέμπνευστο κλπ ., αλλά και το αντίθετο . Εμένα πάλι, όταν το είχα πρωτοδεί το ’88, μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση . Η εναλλαγή χρωμάτων και φωτισμών, ο εστιασμός στους μουσικούς που παίζουν, οι ωραία σκηνοθετημένες εκφράσεις του προσώπου του Robertson και τα ρεαλιστικά φιλιά μέσα στον ιδρώτα που δίνει με την κοπέλα στο τέλος , μου αρέσουν πολύ . Εξαιρείται πάντα η φατσούλα του Llanas ( δεν έχω τίποτα με τον άνθρωπο βρε παιδιά, μη με παρεξηγείτε, απλά, δεν κολλάει πουθενά η παρουσία του και κυρίως τα γκρο πλαν του ! ) . Λιτό, διαφορετικό από τα υπόλοιπα της εποχής του, ρίχνει το βάρος στο τραγούδι . Ο Scorsese όμως δεν επιχείρησε να σκηνοθετήσει ξανά βίντεο . Κι αυτό ίσως λέει πολλά …

 

Trivia

* Ο Sam Llanas είναι μέλος του ροκ ντουέτου BoDeans, γνωστού κυρίως στην Αμερική . Συμμετείχε στα φωνητικά του άλμπουμ .

* Η κοπέλα-αντικείμενο πόθου του Robertson στο βίντεο δεν είναι ούτε μοντέλο, ούτε ηθοποιός . Είναι η μουσικός-τραγουδίστρια  Maria McKee η οποία επίσης συμμετείχε στα φωνητικά του δίσκου και που τότε ξεκινούσε την καριέρα της . Όταν γυρίστηκε το βίντεο η McKee ήταν 24 χρονών και ο Robertson 44 .

* Η μεγαλύτερη επιτυχία της McKee είναι η γνωστή 80’s μπαλάντα Show Me Heaven από το OST της ταινίας Days Of Thunder με Τομ Κρουζ και Νικόλ Κίντμαν . Μόλις δείτε το βίντεο θα το θυμηθείτε σίγουρα ! Και αξίζει να το δείτε για να γελάσετε με τις σκηνές από την ταινία και την προσπάθεια καμουφλαρίσματος της διαφοράς ύψους  του πρώην ζεύγους .

* Στο βίντεο μπορούμε να δούμε επίσης τον υπέροχο Daniel Lanois . Είναι ο τύπος με το καπέλο και τα μακριά μαλλιά που παίζει ένα μικρό, παράξενο μουσικό όργανο ( 2:42 ) . Το λένε Omnichord και είναι κάτι σαν ηλεκτρική άρπα ( ! ) .

* Την ίδια εποχή που έκανε παραγωγή στο άλμπουμ του Robertson, ο Lanois δούλευε και άλλα δύο άλμπουμ . Το So του Peter Gabriel και το ανεπανάληπτο The Joshua Tree των U2 . Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα Gabriel και U2 να συμμετάσχουν φιλικά στο δίσκο . Εδώ μπορείτε ν’ακούσετε το Sweet Fire Of Love με Robertson και Bono . Πολύ καλό, κλασσικός ήχος U2 .

* Ο Robertson έχει ασχοληθεί πολύ με τη μουσική για κινηματογράφο . Με τον Scorsese έχουν συνεργαστεί πολλές φορές, όπως είπαμε, μιας και είναι και κολλητοί . Ο Scorsese σκηνοθέτησε το ντοκυμαντέρ «Last Waltz» για την τελευταία περιοδεία των Band το 1978 . Ο Robertson έγραψε τη μουσική για το Χρώμα Του Χρήματος, ήταν music consultant στο Καζίνο, music producer στα Οργισμένο Είδωλο, Ο Βασιλιάς Της Κωμωδίας, Ο Πληροφοριοδότης και executive music producer στις Συμμορίες Της Νέας Υόρκης . Έχει τέλος τη μουσική επιμέλεια ( music supervision ) για την τελευταία ταινία του Scorsese Shutter Island  που, όπου νά’ναι, θα προβληθεί και στη χώρα μας .

 

*  *  *    Το μεγαλύτερο αφροδισιακό για τις γυναίκες είναι οι λέξεις . Το σημείο G βρίσκεται στ’αυτιά τους . Όποιος το αναζητήσει πιο χαμηλά, απλά χάνει το χρόνο τουΙζαμπέλ Αλιέντε    *  *  *

Three o’clock in the morning
It’s quiet and there’s no one around
Just the bang and the clatter
As an angel runs to the ground…
Just the bang and the clatter
As an angel hits the ground .

If I could stay… then the night would give you up
Stay then the day would keep it’s trust
Stay with the demons you drown
Stay with the spirit I found
Stay and the night would be enough…

 

Ένα τραγούδι κι ένα βίντεο, που σημαίνει και είναι πολλά για μένα . Που ήθελα πολύ να το κάνω ποστ εδώ και δύο χρόνια, από το ξεκίνημα αυτού του μπλογκ . Απόψε όμως μου ήρθε, τώρα ήθελα να το ανεβάσω . Έτσι . Ποιός θα το έλεγε ότι πηγή έμπνευσης αυτού του κομματιού είναι ο Frank Sinatra και η μουσική του ? Κι όμως . Εκείνον είχαν στο νου τους ο Bono και ο The Edge όταν το έγραφαν . 1993 . Τρίτο single από το αξέχαστο Zooropa, έδωσε τον τίτλο του στην ομώνυμη ταινία του Wim Wenders και το βίντεο σκηνοθετήθηκε από τον ίδιο .

Ίσως τελικά ένα τέτοιο τραγούδι και ένα τέτοιο βίντεο, να μη χρειάζονται πολλές λέξεις, ποστ-μαμούθ, trivia, ξεκούραστα μυαλά, πλάτη και χέρια που δεν πονάνε για να πληκτρολογηθεί το κείμενο . Πολλά βράδια μέσα στα 17 αυτά χρόνια το Stay ( faraway, so close ! ) έχει έρθει μέσα στο μυαλό μου, έχει κάτσει μέσα στην καρδιά μου, έχει πει στην ψυχή μου όλα όσα θα ήθελε εκείνη να πει και τα μάτια μου έχουν «δει» και «ξαναδεί» τη φοβερή εικόνα με τον Bono να σωριάζεται στην άσφαλτο . Δεν ξέρω τι το προκαλεί, τι το πυροδοτεί . Κάθε φορά κάτι διαφορετικό . Τόσα πολλά χρόνια μέχρι τώρα, δεν μπορώ να σκεφτώ – πώς άλλωστε ? Ίσως αυτή η παράξενη αίσθηση μοναχικότητας που έχω τις μικρές νυχτερινές ώρες, όταν υποτίθεται πως όλοι κοιμούνται κι εγώ σκέφτομαι . Ίσως αυτή η κρυφή επιθυμία για έναν » φύλακα άγγελο » μου, μια διάθεση μεταφυσική, η αφελής μου πρόθεση να είμαι εγώ κάτι τέτοιο για άλλους ανθρώπους, άγνωστους και μη . Η επίγνωση του ανέφικτου, του ακατόρθωτου όλων αυτών . Ή μια ελπίδα ότι δεν είναι έτσι . Φαντάζουν όλα όσα με λαχτάρα επιθυμούμε τόσο μακρινά, αλλά ίσως την ίδια στιγμή, να είναι τόσο κοντά μας .

Αναζητήστε τους υπόλοιπους στίχους . Το μήνυμα τους μπορεί να είναι κοινωνικό, πολιτικό, ερωτικό ή και όλα αυτά μαζί . Μόνο ο Paul Hewson το γνώριζε όταν τους έγραφε . Δεν με πειράζει αν δεν σας αρέσει όσο αρέσει σ’εμένα . Δεκτές όλες οι απόψεις, απλώς δεν πρόκειται ν’αλλάξουν τη δική μου !

 

*  *  * Τρία ποστ ταυτόχρονα δουλευόντουσαν μέσα μου αυτόν τον καιρό . Πήγαινα από το ένα στο άλλο . Και ξαφνικά, πριν κλείσω απηυδισμένη τον υπολογιστή, ξεπήδησε από μέσα μου αυτό . Και συνειδητοποιώ τελικά πως όπως κι αν γράφω, ό,τι κι αν γράφω, το μπλογκ είναι όντως υπόθεση προσωπική και καθρεφτίζει τον μπλόγκερ πολύ περισσότερο απ’όσο πιστεύει εκείνος . Έτσι μου έρχεται, έτσι μου βγαίνει, χύμα .

Να έχετε όλες και όλοι ένα όμορφο, χαρούμενο ερωτευμενοαποκριάτικο σαββατοκύριακο !  Και τον » χαρταετό » σας να τον φτάσετε πολύ ψηλά !  🙂  *  *  *