Υπάρχει ένα μέρος …

 

… που όσο και αν προσπαθήσετε, δεν ξέρουμε αν θα καταφέρετε να φτάσετε . Υπάρχουν κάποιες σελίδες, που ακόμη κι όταν πιστέψετε ότι έχετε διαβάσει ολόκληρο το βιβλίο, θα τις αγνοείτε . Μυστικά που δε θα έχετε μάθει . Το βλέμμα εκείνης της συγκεκριμένης στιγμής, που θα παραμείνει ανεξιχνίαστο, όσα χρόνια κι αν περάσουν . Ακόμη κι όταν νομίζετε ότι όλα έχουν ειπωθεί και γίνει . Ότι έχετε πάρει τόσα πολλά . Τα έχετε δεχτεί με χαρά και ευγνωμοσύνη . Θα υπάρχουν κι άλλα ακόμη, καλύτερα, που δε θα έχετε πάρει . Ακόμη κι όταν θεωρείτε ότι έχετε γίνει πιστευτοί . Ή τα πάντα δείχνουν τακτοποιημένα . Όταν όλα είναι ήρεμα και γαλήνια και ζεστά . Το γέλιο φαίνεται σαν γέλιο και το δάκρυ σαν δάκρυ, κι έτσι είναι . Οι εξηγήσεις έχουν δοθεί . Οι σκέψεις φανερώνονται . Οι όροι έχουν μπει . Η κατάκτηση είναι δεδομένη . Η πιο βαθιά εξομολόγηση έχει γίνει . Και το τελευταίο κλειδί έχει δοκιμαστεί για να ξεκλειδώσει . Κάτι που θα παραμείνει κλειδωμένο .

Γιατί δεν υπάρχει τελευταίο κλειδί …

Και δεν υπάρχει εξήγηση γι’αυτό . Απλά, έτσι είναι .

 

She’ll let you in her house
If you come knockin’ late at night
She’ll let you in her mouth
If the words you say are right
If you pay the price
She’ll let you deep inside
But there’s a secret garden she hides

She’ll let you in her car
To go drivin’ round
She’ll let you into the parts of herself
That’ll bring you down
She’ll let you in her heart
If you got a hammer and a vice
But into her secret garden, don’t think twice

You’ve gone a million miles
How far’d you get
To that place where you can’t remember
And you can’t forget

She’ll lead you down a path
There’ll be tenderness in the air
She’ll let you come just far enough
So you know she’s really there
She’ll look at you and smile
And her eyes will say
She’s got a secret garden
Where everything you want
Where everything you need
Will always stay
A million miles away

 

 

 

 

Ποιός θα το περίμενε ότι ο Boss της αμερικάνικης ροκ θα καταπιάνοταν με ένα τόσο » λεπτό «, και ταυτόχρονα δύσκολο για το ανδρικό φύλο, θέμα όπως αυτό της γυναικείας ψυχοσύνθεσης, και ότι θα τα κατάφερνε τόσο καλά . Με ευαισθησία και σεβασμό, η προσπάθεια του . Μια μικρή, ευχάριστη έκπληξη, το αποτέλεσμα .  Ο Bruce Springsteen φαίνεται να έχει ασχοληθεί και να έχει μάθει αρκετά για την ψυχολογία της γυναίκας . Χμμ …

Το τραγούδι » Secret Garden « σίγουρα δεν είναι το καλύτερο που έχει γράψει o, κατά τ’άλλα πολύ αγαπημένος μου, Springsteen. Είναι όμως ένα από τα πιο  και όμορφα κομμάτια που έχει δημιουργήσει και ο Bruce δίνει ίσως την πιο τρυφερή του ερμηνεία .  Αρχικά ήταν να συμπεριληφθεί στο άλμπουμ » Human Touch » του 1992 . Τελικά μπήκε ως bonus track στα « Greatest Hits « το 1995 και πήγε συμπαθητικά στα  charts . Η μεγάλη επιτυχία όμως ήρθε την επόμενη χρονιά όταν ακούστηκε στην ταινία του Cameron Crowe, » Jerry Maguire « με τον Tom Cruise ( προ μεγάλου σαϊεντολογικού σαλταρίσματος  ) και τη Renee Zellweger ( όταν βλεπόταν ακόμη και μπορούσες να προσέξεις κι άλλα πράγματα πέρα από τις μαγούλες της ) και σχεδόν ταυτίστηκε με αυτή . Για την ταινία δεν έχω να πω πολλά . Έξυπνη, κλασσική αμερικανιά ( με το απαραίτητο πιτσιρίκι που συχνά κλέβει την παράσταση ), που παρακολουθείτε ευχάριστα και ανώδυνα και αν είσαι στα down σου, σου προσφέρει και μια παροδική ανάταση .

Το πολύ ωραίο βίντεο του κομματιού ( με τον Bruce, sexy as usual στις μεγάλες του ομορφιές – να πω και τα δικά μου χι, χι, χι ) έχει σκηνοθετηθεί από τον  Peter Care με τα υπέροχα βίντεο κλιπ ( R.E.M., Depeche Mode etc ) . Ο Care κινηματογραφεί γυναίκες κάθε ηλικίας, εμφάνισης, χρώματος και τάξης και καταφέρνει για δευτερόλεπτα, να » πιάσει » με το φακό του μια φευγαλέα εικόνα του μυστικού τους κήπου, εκεί που κρύβεται . Στα μάτια τους .

 

Trivia

* Ο Springsteen, ως γνωστόν, έχει μακροχρόνια και πολύ καλή σχέση με τα κινηματογραφικά . Κέρδισε το Όσκαρ στην κατηγορία Original Song με το τραγούδι » Streets Of Philadelphia «, είχε προταθεί πάλι για Όσκαρ για το τραγούδι στην ταινία » Dead Man Walking « με τον Sean Penn και φέτος ξαναπροτάθηκε  στην ίδια κατηγορία για το » The Wrestler «. Κρίμα που έχασε αλλά τουλάχιστον του έμεινε η Χρυσή Σφαίρα ! Χώρια τα Grammy που κέρδισε φέτος έτσι ? Bravo, bravissimo !

* Το βίντεο του Secret Garden ( μάλλον η version με σκηνές και από την ταινία ) είχε προταθεί στα ΜTV Music Awards του ’97 για Best Video From A Film . Ο Bruce έχει κάνει και φοβερή cameo εμφάνιση στο » High Fidelity « και για αυτήν έχει κερδίσει και το αντίστοιχο MTV Movie Award ( χα, χα ! ) .

* Για τον εγγλέζο Peter Care τα έχουμε ξαναπεί εδώ . Τελευταία έχει περάσει και στη σκηνοθεσία ταινιών μεγάλου μήκους . Έχει τιμηθεί με βραβείο για το σύνολο του έργου του ενώ μια από τις πρώτες του δουλειές με τους Cabaret Voltaire  για το τραγούδι » Sensoria « ( κάνε κλικ ! ) το 1984 είναι ένα από τα πρώτα music videos που απέκτησε το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης και θεωρείται το πιο δημοφιλές underground μουσικό βίντεο όλων των εποχών .

* Έφαγα τον κόσμο και τον ντουνιά να βρω το όνομα της ξανθιάς πρωταγωνίστριας του βίντεο αλλά, τζίφος . Κι όμως εμένα κάποια μου θυμίζει, κάποια μου θυμίζει … Όποιος /α θυμηθεί κάτι, ας βοηθήσει !

* Τεράστιος ( κυριολεκτικά ! ), φοβερός Clarence » Big Man « Clemons, από τους  E Street Band, στο σαξόφωνο . Αχ, γιατί δεν είναι πια της μοδός στα τραγούδια το αγαπημένο σαξόφωνο ???

* Νέο άλμπουμ του Boss ( Μα είναι σχεδόν 60 χρονών ?? Wow !  ) φέτος ! !  » Working On A Dream « . Να δω πότε θα προλάβω να το ακούσω ( καταραμένε ανύπαρκτε χρόνε ! ) …

 

 

* * * Πολλές φορές το ίδιο πιστεύουμε ότι ισχύει και για εσάς . Και ίσως εκεί ακριβώς να κρύβεται όλη η γοητεία … * * *

Γκρρρρ ! ( Μπλογκοπαίχνιδο )

1 .  Γιούπι ! Μετά τους τύπους που κλείνουν την αριστερή πλευρά στις κυλιόμενες του Μετρό, ανακάλυψα άλλη μία αντιπαθητική » φυλή « σε Μετρό και Η.Σ.Α.Π., η οποία σε παρακαλεί διακαώς με τη συμπεριφορά της  να της ρίξεις τρελλά μπινελικάκια .

Πρόκειται για όσους/ες πιάνουν με την αφεντιά τους 17 τ.μ. χώρο μέσα στα βαγόνια ( αντί του φυσιολογικού μισού τ.μ. ) ΚΑΙ χωρίς καμιά διάθεση να ξεκουνηθούν για να χωρέσεις κι εσύ ή να προχωρήσουν λίγο προς τα μέσα, π.χ. ανάμεσα στις θέσεις καθήμενων, ιδιαίτερα τις ώρες αιχμής . Γυρίζεις βράδυ από τη δουλειά, κουρασμένη, μπαίνεις μέσα στο γεμάτο βαγόνι, ψάχνεις από κάπου να κρατηθείς κι έχεις ένα ξυπνοπούλι που έχει απλωθεί και ακουμπά με ολόκληρη την πλάτη του σε σημεία που μπορούν άνετα να χωρέσουν και να κρατηθούν άλλοι 2 ή τρεις ταλαιπωρημένοι συνεπιβάτες . Και απλά δεν κουνιέται το αναίσθητο βολεμένο πλάσμα, ούτε και ενδιαφέρεται ή σέβεται τίποτα .

 Η λύση ? Θα τους σεβαστείς εσύ ? Χα ! Προχθές στον ηλεκτρικό, σε τίγκα βαγόνι ( με τις γνωστές μυρωδιές ), αναίσθητη μικρά των 20κάτι, έχει ακουμπήσει πλάτη-μπράτσο σε στύλο και έχει κλείσει το πέρασμα ανάμεσα στους καθήμενους και κοιτάζει απαθής εμάς τους υπόλοιπους που στριμωχνόμαστε μπροστά στην πόρτα . Δεν άνοιξα καν το στόμα μου, δεν άλλαξα καν το βλέμμα μου . Απλά την πλησίασα ήρεμα, την έπιασα  και από τους δύο ώμους, την έστριψα ολόκληρη ( ! ) ώστε να χωρέσω να περάσω και να σταθώ άνετα στο διαδρομάκι . Το σοκαρισμένο μάτι της ακόμη το θυμάμαι και γελάω ! Το αποτέλεσμα ? Η μικρή κατάλαβε τη βλακεία της, άλλαξε θέση και άφησε κι άλλον έναν άνθρωπο να πιαστεί από το στύλο . Δυστυχώς όμως οι περισσότεροι δεν αλλάζουν . Γι’αυτό … no mercy !

 

2 . Όχι, δε θέλω να μου καθαρίσεις το τζάμι του παρμπρίζ ! Όχι, μου το καθάρισαν στο προηγούμενο φανάρι, είναι καθαρό . Ναι, καταλαβαίνω την αγωνία σου, τι τραβάς κι εσύ σε ξένη χώρα, κάποιος άλλος σε εκμεταλλεύεται κι εσένα και ναι, έχω δώσει άπειρα ευρώ σε συναδέλφους σου, δεν έχω τίποτα εναντίον σου . Και εσύ σκέφτεσαι, α, γυναίκα οδηγός, θα την καταφέρω ! Αλλά ΔΕΝ θέλω αυτή τη στιγμή που έχεις αρπάξει τους γυαλοκαθαριστήρες μου, που τους έβαλα μπρος για να σου στείλω το μήνυμα και πηγαίνεις πέρα δώθε μαζί τους, να μου καθαρίσεις το καθαρό μου τζάμι . Και ακόμη και τώρα που έχεις ανέβει στο καπώ του αυτοκινήτου μου και μου κουνάς το καθαριστήρι σου, δε θέλω να μου καθαρίσεις τίποτα . Και τώρα που μου χτυπάς με μανία το παράθυρο και μου φωνάζεις, δε θέλω λέμε ! Και δεν μπορείς  να με αγχώνεις απίστευτα και να με πιάνει τρόμος και πανικός όταν σε βλέπω από μακριά, μαζί με άλλους δέκα, προτού φτάσω στο φανάρι και να σκέφτομαι » όχι πάλι ! » . Και τέλος,  ΔΕΝ μπορείς, όταν το τζάμι μου είναι πανβρώμικο και σε αναζητώ απεγνωσμένα, εσύ και οι άλλοι δέκα να έχετε όλοι ΡΕΠΟ !!!

 

3 . Βιάζεσαι . Τι σύμπτωση, κι εγώ . Περιμένουμε στην ουρά . Και νομίζεις ότι με το να κολλάς πάνω μου, έρχεσαι πιο κοντά στο ποθούμενο, δλδ να εξυπηρετηθείς . Και φτάνει επιτέλους  η σειρά μου . Και εσύ γιαγιά/παππού/κυριούλα/κυριούλη είσαι ακόμη το σιαμαίο αδερφάκι μου . Και χώνεις και την κεφάλα σου από πάνω, να δεις τι συναλλαγή κάνω . Και ανασαίνεις δίπλα στο αυτί μου . Και χτυπάς το πόδι σου νευρικά . Και θέλεις, αν μπορούσες, να μου δώσεις μια σπρωξιά και να πάρεις τη σειρά μου . Και ένα πράγμα μόνο να εύχεσαι . Να ΜΗΝ είσαι εκείνος/η την επόμενη φορά που θα μου ξανασυμβούν τα παραπάνω . Μόνο αυτό . Περαστικά σου, από τώρα .

 

4 . Οι οδηγοί μηχανών που δεν κοιτάζουν από τους καθρέφτες τους, απαιτούν να τους προσέχουν οι οδηγοί αυτοκινήτων ( και να τους ειδοποιούν όταν ανάβει πράσινο ), περνούν ξυστά ανάμεσα από τα αυτοκίνητα γδέρνωντας πόρτες και χτυπώντας καθρέφτες ( Ε, κοπελιά, εντάξει, λίγο σ’ακούμπησα ! Τί ? Σου πήρα το μισό καθρέφτη ? Έλα μωρέ, καλή καρδιά και καλή σου μέρα, μουα χα χα χαα ) και παρκάρουν το μηχανάκι σχεδόν πάνω στο δύσμοιρο αυτοκίνητο σου . Είπα παρκάρισμα και θυμήθηκα και όσους παρκάρουν το αμάξι τους, πέντε εκατοστά μπροστά και πέντε εκατοστά πίσω από το δικό σου, με αποτέλεσμα να μην μπορείς να το βγάλεις παρά μόνο με γερανό . Ε, να μην τους αναφέρω κι αυτούς ?

 

5 . Φτύνεις κάτω, ( ω ναι, υπάρχει ακόμη ΚΑΙ το είδος σου ΚΑΙ οι ροχάλες σου ), βήχεις μέσα στα μούτρα μου όλη τη πνευμονιοβρογχοφυματίωση του πλανήτη, ξύνεις καμαρωτός τα παπαράκια σου ( που η μανούλα σου τα καμάρωνε πριν από εσένα και σε άφηνε να τα ξύνεις δημοσίως ), μιλάς γκαρίζοντας λες και είσαι ο πιο σπουδαίος άνθρωπος ή ζεις στη Χώρα Των Βαρήκοων .

 

Υ.Γ. Και που’σαι ! ΜΗ διανοηθείς να μου αρπάξεις θέση πάρκινγκ οπουδήποτε, ενώ έχω ανάψει αλάρμ . Το Πάσχα είναι τον άλλο μήνα ! Κρίμα δεν είναι ?

 

Ρενάτα μου, σ’ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση . Έγραψα τα πέντε  πρώτα » μικρά καθημερινά πράγματα που μου σπάνε τα νεύρα » που σκέφτηκα . Επειδή έπαιξα αρκετά καθυστερημένα, δε θα προσκαλέσω κανέναν επώνυμα . Όποιος/α θέλει, ας πάρει την σκυτάλη ή ας γράψει το δικό του Τοπ 5 στα σχόλια . Και μην ξεχνάμε ! Σε περίπτωση που αναγκαστικά μπλέξουμε σε καυγά, εξαιτίας παρόμοιων » μικρών πραγμάτων «, το savoir vivre επιβάλλει να το κάνουμε ΠΑΝΤΑ …

… με στυλ …

 

 

… και χάρη ! 😉